وای به اون وقتی که حضورت آزار دهنده باشه

میروی با تمام احساس

حتی نوشته هایت را در کوله بارت برای همیشه پنهان میکنی

تا حضورت نیازارد رهگذر زندگیت را

میروی تا فراموش شوی

.

.

.

یا حق

حضور

گاهی فکر می کنم چرا می نویسم

چرا احساس بودن را پشت این کلمه ها جا میدم و می نویسم

چرا  اشکهای بی دلیل و با دلیل بدرقه این کلمات میشه

چرا این سر انگشتان دست گاهی از کنترل خارج میشه

شاید منویسم که فراموش نشوم

می نویسم  که روزی که چشم از این دنیا فرو بستم

چشمت به این کلمه ها افتاد بگی یادش به خیر

نمی دونم شاید هم مینویسم طبق عادت

شاید هم از روی تنهایی

مهم نیست دلیل حضور م زیر این سقف آسمون چیه

مهم اینه که تا احساس هست منم زنده ام

یا  حق

....

چی بگم  که ابری نشی

چی بگم بارونی نشی

چی بگم باهام قهر نکنی

چی بگم که صورتتا برنگردونی

چی بگم که به احساسم نخندی

چی بگم که نگی دیوونست

چی بگم که نگاهتو ازم ندزدی

چی بگم ..................

وقتی دلم گرفتس

سکوت بهترین فریاد است

بهترین بغض است

بهترین سنگ صبور است