روزگار

در پس این دو چشم   دنیایی از احساس نهفته بود  

که تو ندیدی  

یا نخواستی که ببینی 

 راستی  

تو حتی  لرزش صدا و بغض هنگام خواب  را هم نشنیدی  

عزیزم ایراد از تو نیست د نیا شلوغتر از اونیه که فکرش رامیکرد............... 

یا حق  

بین وازه های تکراری دنیا مانده ای 

و خواب ابدی را به تکرار ترجیح میدهی  

بهانه پشت بهانه 

فرار ازواقعیت 

دل بستن به توهم 

و چشمان بی رمقی که انتظار مرگ میکشد 

........