مهربانی یار

در عجبم از کارو حکمت خدا٬از این مهربانیو بخشش خدا ٬از این لطف و بنده نوازی خدا

از اینکه او همیشه با من است 

از اینکه من می خوابم اما او عاشقانه در دل شب بالای سرم نشسته و مرا نگاه می کند !

 از اینکه من او را فراموش می کنم اما او مرتب در گوش من نجوا می کند!   

از اینکه من از خود چیزی ندارم و خودرا صاحب  همه چیز می دانم و بر بی چیزی خود می بالم ٬اما او باز به من ارزانی می دارد!  

از اینکه من به اوج موفقیت می رسم و به خود مغرور می شوم اما او باز چشم می پوشد و مرا به بالا هل می دهد !

 از اینکه من غرق خود می شوم و او مرا به سوی خود فرا می خواند!   

از اینکه که من با گناه انس می گیرم غرق می شوم ٬  اما او دلم را می لرزاند  مرا به خود می آورد و میبخشد گناهان کوچک و بزرگم را   وپاک می کند مرا همچون گلبرگ باران خورده! 

از اینکه من سرگردان در این دنیا می بیند  و همچون مادری مهربان و دلسوز شتابان به سویم می آید و دستم را می گیرد !

از اینکه نا شکری مرا می بیند اما باز به من سلا متی ارزانی میدارد  !

از اینکه راز مرا می داند اما افشا نمی کند!  

از اینکه دل تنگی و تنهاییم را می بیند  و مهربانانه کنارم می نشیند و با لمس دلم منو آروم می کند!

...... 

واین است خدای مهربان من٬ این است صاحب اختیار من٬ به پاس این همه عظمت سجده شکر به جا می آورم و اشکهایم را بر سجاده عشق فرو میریزم .