دردو دل با دل

کافیه عاشق بارون باشی اونوقت که از هر ابری استقبال میکنی

داره بارون میاد از اون بارونای بهاری که همه  را عاشق میکنه

امدم یه چیزایی را اعتراف کنم

یه حرفای ناگفته ای را با دلم بزنم

و اگه شد ازش حلالیت بخوام.

دل قشنگم من شرمنده توام چون خیلی موقع ها ندیدمت

خیلی وقتا  چیزهای ازم میخواستی اما من بهت میگفتم صبر کن

بعضی وقتا که پر غصه بودی  بی احساس از کنارت رد می شدم

بدون هیچ نوازشی  بدون هیچ  صحبتی

الان که مثل دریا ی متلاطم خروشانی و موجهای سهمگینت را به سمت ساحل روانه می کنی

من فقط می نویسم

من فقط فکر می می کنم

می گویم صبر کن

می گویم غرورم زیر سوال میرود

می گویم  آرام باش خودش درست می شود و تو فریاد میکشی که من می شکنم

دل عزیز و زیبابم من در حقت خیلی ظلم کردم  همه اینها را میدانم

اما تو منو ببخش

تو منو آرام کن

من بدون تو هیچم ای بهای من....

از اون شبهایی که .....

امشب اسیر کلمات گنگ و مبهمم

بین امید و نا امیدی دست و پا میزنم

بین بغض و گریه

بین حرف زدن یا نزدن

بین آدمهای غریب

بین دوستان غریب

بین خودم و خودم حیران مانده ام

گوشه ای دنج می خواهم برای زندگی

برای شادی کردن

برای بودن

کاش این بغض سنگین از وجودم رخت می بست

کاش

کا ا ا ا اش

.... و اما این نیز بگذرد.............

زندگی

من عشق را در نقاشی کودکی دیدم که خورشید را سیاه رنگ کرده بود تا صورت پدر کارگرش را نسوزاند.(دکتر علی شریعتی)

تو چقدر حاظری به خاطر عشقت خورشید فاصله ها را سیاه رنگ کنی؟؟؟؟؟؟؟؟