نسیم خوش خبر

همیشه رفتن ،دل کندن دردناکه

میرند تنهات میذارن و تو می مانی و نگاهی بغض آلود که منتظر نسیم می ماند تا خبر آورد از آن عزیز رفته.

نسیم آمد و سقف آسمون مرا پر تلاطم کرد.

رفته به یادته

یاحق

ماه

دیشب باز ماه اومد و میهمان پنجره اتاقم شد

با همون ابهت و زیبایی

دوازده بار امده  به من سر زده  و با سر انگشت نور خود صورتما نوازش کرده.

بازم به معرفت ماه

ویرانه های سقف آسمون

سقف آسمونم ویران شد و من در میانه آوار حیران و مات نشسته ام و عابران بی غم را نظاره می کنم ،لبخندهای دروغین و دستهای که با حیله به نیت کمک به سویم دراز می شود

من آسمانم را میخواهم من نگاه آبی آسمانم را می خواهم من نگاه پر حرص و بغض شما را نمی خواهم ...

آسمانم را به من پس بده  ،ای فریادرس

کمرم خم شد میان این ویرانه های