حکمت دوست

خسته و نالان شکوه میکنی که چرا  من؟

چرا این شد چرا آن شد

و پاسخ دوست سکوتی آرام بود ودعوت به صبر

باز تو ناله سر میدهی  شکوه و شکایت می کنی

و باز سکوت

فریاد می کشی چیست حکمتت کجاست  عدالتت

 و باز سکوت

در بی خبری به سر می بری

دنیای کوچکت تیره و تار است

و باز سکوت

در این تاریکی ناگهان دریچه ای گشوده می شود

دریچه ای که تو را به فکر وا می دارد

می فهمی  حس می کنی که چه بود دلیل آن سکوت

در پس پرده آن سکوت چه نهفته بود

نیمه شب است و تو حیران و شرمنده ای  از آن همه شکوه از آن همه ناله

چه زیبا فهماند که در راه عشق چون و چرا معنی ندارد

کسی که سر در کوی معشوق نهاده است در مقام فناست

هر آنچه هست از اوست

نفس  روح نگاه گوش همه و همه از آن اوست................

یا حق