سرکاری

انگشتان بی اراده قلم دست می گیرند و می نویسند از احساس

احساسی  که سردرگم تر از همیشه بر پشت پنجره چشم به آن سو  و این سو  نگاه می اندازد

شاید ؛شاید آرامشی را در کنج نگاهی بیابد.

.

.

.

.

.

چه کنم که احساس پشت این پنجره  مرا مجبور به سکوت میکند

و انگشتان دستم  همچنان منتظر ....

در عجبم که چرا احساس گریزان  شد.....

یا حق