یک شب پاییزی

تردیدی عمیق بین ماندن و رفتن

بمانی و با یادش دست و پنجه نرم کنی

یا بروی به آنجایی که نمی دانی کجاست

در کوچه های پاییزی صدای گامهایت می پیچد و

تو در زیر نور زرد چراغی سر کوچه  قدم برمی داری

نگاهت به سوی آسمان است به دنبال نور ماه

و زمزه ای بر روی لبانت است

رهگذری از کنارت می گذرد

و لبانش به خنده باز می شود

گویی دیوانه یا مجنونی دیده است

 شیرین است زمزمه احساس  میان خنده تلخ رهگذر

زمان به سختی نفس می کشد

خیلی سخت

یا حق