باز هم نوشته های سرکش من

و گاهی برای فرار از هجوم همه دل تنگی ها

برای رهایی از تمام افکار

برای رهایی از خود

چشمانت را ببند

و دلت را به آسمان گره ببند

وای به آن وقتی که دلت پوسیده باشد

با هر فشاری

گره ات پاره میشود

................

و امشب من مسخ شده ای بیش نستم

 فقط سرانگشتانم قدرت نوشتن دارم

و نگاهم ناخودآگاه به آن سو خیره می ماند 

.....شاید این نقطه های پشت سر هم که بعد از این جمله ها می آید

پر معناترین احساس من را در پشتش   پنهان کرده

دنیا گاه با تمام ابهتش تهوع آور می شود

و.............................