سقف آسمون

آسمون دله هر کسی یه سقفی داره سقفه آسمونه دله شما تا کجا بالا میره؟

سقف آسمون

آسمون دله هر کسی یه سقفی داره سقفه آسمونه دله شما تا کجا بالا میره؟

جمعه نحس

بوی غربت میدهد نگاهم

نگاهی که شاید روزی آشناترین کسم بود

از این تارهای تنیده دور تنم خسته شدم

از این خاطراتی که بغض گلوم شده خسته شدم

باید پروانه شد اما شاید قدرت پریدنی در من نیست

کاش گوشه این پیله جان میدادم

آرام و در سکوت


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد