سقف آسمون

آسمون دله هر کسی یه سقفی داره سقفه آسمونه دله شما تا کجا بالا میره؟

سقف آسمون

آسمون دله هر کسی یه سقفی داره سقفه آسمونه دله شما تا کجا بالا میره؟

او و من

در این دهکده مه گرفته من نه آن دورتر

آنجایی که هزاران نی گوشه مرداب قد علم  کرده اند 

کسی دارد روح غبار گرفته اش را صیغل میدهد 

خسته از دنیا

در خلوت مرداب

با نوایی خوش مرا به سوی خود میخواند

اما راه  دراز است

و هوای دل مه گرفته 

من سرگردان دراین دل اسیر 

و او با نی همصدا به اسمان اوج  میگیرد

نگاهی پر حسرت بدرقه راه اوست 

یا حق

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد