سالهاست زندگی در پشت کوههای فراموشی
در زیر حرفهای خاک خورده مدفون شده است
و نقابی شیرین با طعم عسل ؟ بر چهره زندگی کشیده شده
عسلی که طعمش مزه گس خرمالوی نارسی باغچه حیاطمان را یادآوری میکند
و این تکرار همچنان ادامه دارد ...............