شاید سکوت من پراز حرفهای ناگفته ایست که کسی جز او و من نمیداند
و در ذهن نمایشی برپاست گاه شیرین گاه تلخ
و بازیگرانش همین ناگفته هایست که چمدان بدست بر پشت لبها کز کرده اند و چشم براه نگاهی آشنایند که شاید قفل سکوت شکسته شود ..........