همچون سرباز ی بی پناه که سنگرش دیگر جای امنی برا ی او نیست

هم سنگرانش اون دورها روی زمین افتاده اند

یا پشت به او کرده اند

خودت ماندی و آوای  دشمن

نه سنگری

نه اسلحه ای

و نه امیدی

دست برروی سر مینهی

و آرام در لاک خود فرو میروی شاید بمیری قبل از رسیدن دشمن

یا حق